Hi haaaaaaa heuy!

ZO. 'waar is onze Ellen gebleven die elke week netjes een update geeft van haar belevenissen?' zult u misschien denken. Ik denk precies hetzelfde. Bij deze neem ik mezelf dan ook van harte voor om weer eens even wat vaker wat te posten, want verslag doen van de afgelopen drie weken, dat gaat het komende uren nog een flinke klus worden. Maaaarr, daarom begin ik meteen maar.

Waar waren we? Ahaaa yes, ik was hier net aangekomen en had net de oriëntatiedag achter de rug. Inmiddels is het 24 september en zit ik hier alweer ruim drie weken. Drie prachtige weken kan ik u vertellen! Op woensdag 5 september heb ik mijn eerste colleges gehad, ik citeer uit mijn dagboek: 'Eerste colleges! Strategic management is cool met een goede docent, foundation marketing is saai, maar ik moet het vak toch maar nemen. Verder ben ik moe, maar na het sporten ben ik toch maar met Zita & Kata uitgeweest!' Ja mensen, zo gaat dat.
Op de oriëntatiedag is ons vertelt dat we tot 19 september de tijd hebben om ons vakkenpakket hier samen te stellen. Tot die tijd zijn colleges dus in principe allemaal optioneel, je mag zelf weten waar je heengaat en waar niet. Ik had van tevoren vier vakken die ik wilde volgen, waarvan er direct één is afgevallen, dat steeg me toch allemaal iets boven het hoofd. Drie papers schrijven de komende maanden, elke week drie papers lezen en een groepspresentatie, een individuele presentatie en twee tentamens. Ammehoela, uitdaging is nooit verkeerd, maar ook uitdagingen kennen grenzen.
Geef mij dan maar zangles!
'Wat?'
Zangles!
Jahaaa voordat ik hier kwam vond ik in de studiegids dat het mogelijk is zangles te nemen! Het wordt als vak aangeboden en het is zowaar 10 studiepunten waard - alleen de examencommissie in Tilburg is het daar niet helemaal mee eens, dus het vak telt in ieder geval niet mee voor m'n diploma, maaaar dat houdt mij niet tegen! Op dag 1 heb ik direct een mail gestuurd naar de coördinator die het voor mij kan regelen hier, maar ik kreeg maar geen antwoord. Nieuwe mail, geen antwoord. Iemand anders gemaild. Geen antwoord. De directeur gemaild. Geen antwoord. En dan op 18 september, VOILA, daar was ‘ie dan: antwoord! 'Unfortunately it's not possible to take this course'.
Potverdikkie.

Maargoed, er is nog steeds contact en ze gaat rondvragen voor een privézangdocent, zodat ik toch mijn zangkunsten hier in Pécs kan verbeteren ;)
Het is inmiddels 19 september geweest en ik heb in totaal vier vakken gekozen, naast Strategic management en foundation marketing heb ik ook nog twee psychologievakken: theories of emotions en behavioural views of personality (die laatste moest ik toch even weer opzoeken). Het voordeel van je vakkenpakket zelf samenstellen, nadat je weet wanneer de colleges plaatsvinden, is... dat ik alleen les heb op maandag, dinsdag en woensdag. Het is wel fijn om de rest van de dagen dan alle tijd te hebben voor huiswerk. :)

Eens even denken, wat maak ik hier allemaal nog meer mee. Ahaaa oja wacht, het keukengerei avontuur! Nouja, echt een avontuur moet ik zeggen was het nou ook weer niet, want gelukkig bood een mentor - iedereen krijgt een mentor toegewezen die je hier kan helpen met allerlei zaken - zijn auto te leen aan, maar het herinnert me wel weer aan het koken hier. Dat valt namelijk allebastens tegen! Niet zozeer omdat de pannen hier anders zijn, er geen fornuis is of ik mijn skills ben verloren, maar je begrijpt de uitleg op de verpakkingen niet! Tot nu toe is de grootste blunder het feit dat we rijst met championsoep moesten eten, in plaats van championsaus. Bij nader inzien is het logisch gezien het feit dat het naast de soepen in zak stond, maar kom op, de rijst stond aan de overkant.

Mijn Hongaarse kennis faalt dus soms nog wel aardig, maar toen ik zondag télefonisch twee taxi's heb besteld in het Hongaars heb ik mezelf wel weer even voorzien van een schouderklopje. Het bestellen van taxi's is denk ik toch m'n specialiteit. Toch moet ik bekennen dat ik besloten heb niet verder te gaan met Hongaars leren - ondanks dat de lessen netjes op maandag en dinsdag vielen. Ik heb welteverstaan 1 les bijgewoond, maar de lerares van ongeveer 60 jaar oud zou een ontzettend goede oma zijn, maar als lerares kon ze me niet boeien. In plaats van nieuwe dingen leren, wilde ze de eerste drie weken alles eerst herhálen. Dit zou betekenen dat alles wat ik in viér weken heb geleerd allemaal in drie weken nog een keer zou krijgen. Mijn motivatie boekte toen spontaan een vakantie naar een relaxed oord en ik ben gestopt.

Het eerste volle weekend hier was er een met prachtig weer en zondag zijn we dan ook naar een meer hier in de buurt geweest (met de desbetreffende taxi's ;) ) en daar heerlijk de hele middag in de zon gelegen en gezwommen. We is in dit geval een gemengde groep van 10 met Duitsers, Polen, Fransen en 1 Nederlandse. Ik vind het nog steeds prachtig om allemaal mensen uit verschillende culturen te ontmoeten. Je ziet ook zeker het verschil, qua gedrag en instelling vooral. De Amerikanen hier zijn týpische Amerikanen, zo aanwezig als het maar kan en... aaah wacht, niet helemaal typisch, want deze jongens zien eruit alsof ze in de sportschool wónen. De Spanjaarden zijn de die hard partypeople hier, de Fransen proberen dit te evenaren en samen met Daisy - het andere Nederlandse meisje hier - gaan we het meest om met de Duitsers hier. Ik begin me dan ook steeds meer af te vragen wáaarom ik in godsnaam niet beter op heb gelet tijdens Frans en Duits op de middelbare school. Als ik hier een Fransman tegenkom open ik altijd met de enige zin die er vloeiend uitkomt na zes jaar Franse les: ‘madame, s'il vous plaît, je voudrais allez aux toilettes' (Mevrouw, mag ik alstublieft naar de wc?)

Aan de andere kant zorgt het wel altijd voor een grote lach op het gezicht wat mijn gebrekkige Frans weer compenseert.

Het volgende weekend werd het tijd voor een uitstapje naar een ander land, geen Frankrijk, maar wederom Kroatië! Pécs ligt erg dicht bij de Kroatische grens en met z'n negenen - 7 Duitsers, 2 Nederlandse - hebben we een busje gehuurd om vrijdagochtend in vier uur naar Zagreb te rijden! Twee weken ervoor was ik ook al in Kroatië, maar omdat ik eerder weg moest, miste ik de tijd om naar de Plitvice meren en Zagreb te gaan. En dat is inmiddels ingehaald! Zagreb is een erg leuke stad om een weekend te verblijven: overdag wat sightseeing en 's avonds stappen. Zaterdag zijn we naar de meren gereden en dat was zó ontzettend mooi. Ik zal wat foto's uploaden, zodat jullie ook overtuigd worden om er eens heen te gaan!

Het weer bij de meren was redelijk, het was nou niet súperkoud, maar nou ook niet dat je zegt ‘joah lekker warm vandaag!'. Helaas had ik niet de meest warme kleding mee naar de meren, simpelweg omdat deze nog heerlijk in m'n warme kast in Nederland liggen. 29 september komen m'n ouders en als het goed is, wordt dan een groot deel van mijn garderobe - met name mijn winterjas - overgebracht naar Pécs. Tot die tijd moet ik het dus nog met m'n zomerkleding en wat blazers doen. Ik was toch een beetje bezorgd, want ik had geen zin om de hele dag verkleumd rond te lopen. Ik liep dus een willekeurige souvenirshop binnen en na een zoektocht naar een jas die ze niet hadden, liep ik op tegen de oplossing van de eeuw: wodka. Samen met de twee winkeldames die niet meer bijkwamen van het lachen toen ik ze aansprak met 'Hello, I've got a question! Can you recommend me a drink that will keep me warm today?' ben ik op zoek gegaan naar een gepast drankje en ik verliet de winkel met een prachtige miniverpakking brandy.
- Pa, ma, het werd die dag uiteindelijk prachtig weer, dus ik heb de alcohol niet nodig gehad! ;) -

Zondagavond kwamen we weer terug in Pécs en meteen werden Daisy en ik met de neus op de feiten gedrukt: daar was ‘ie dan, een mail in onze inbox met de woorden 'Wednesday evening country presentation of the Netherlands!'. In drie dagen moesten we met z'n tweeën een film in elkaar flansen die woensdagavond aan meer dan 150 Erasmusstudenten werd getoond. Zondagavond waren we erg moe, maandag moest er dus gestart worden. Maandag waren we erg druk en konden we alleen 's avonds wat voorbereidingen treffen. Dinsdagochtend begon ik dan eindelijk met het monteren van de film, maar na een uur flink stressen bleek dat het gewoon niet werkte, omdat mijn computer te sloom was een goede film te maken. Ik moet zeggen dat ik toch in weken niet zo'n druk voelde om iets af te krijgen. We hebben de hele middag gezocht voor een oplossing: inclusief een uitstapje naar een Hongaarse computernerd op de derde verdieping die me kon vertellen dat de reden dat mijn C-schijf bijna vol staat is dat ik 30 films op m'n computer heb staan, al fluitend en lachend zijn we terug gelopen, maar na het verwijderen van alles behalve Gooische Vrouwen werkte het helaas nóg niet. Uiteindelijk was daar onze Ed uit Litouwen die Pinnacle op de computer van Daisy kon installeren, en zo konden we om 18:00 uur eindelijk beginnen met de presentatie van de dag erop. God-zij-geloofd-en-geprezen is het gelukt en woensdagavond konden we dan eindelijk shinen met onze presentatie! Na wat technische en montageprobleempjes kwam na 20 minuten toch onze presentatie op het scherm en naderhand hebben we er veel positieve reacties op gehad :) Ook hebben we typisch Hollands gekookt, naja, Hollandse hapjes gemaakt voor iedereen en al met al was 't een mooie avond! Die weer eindigde in de kroeg.

De volgende dag was het donderdag, zonder kater stond ik 's ochtends op, nog niet wetend dat het een van m'n mooiste dagen tot nu toe zou worden. Na het sporten 's ochtends, het kopen van een bloemetje voor op m'n kamer in een lokale bloemenwinkel met een pracht van een vrouw achter de kassa die zowaar nog Engels kon spreken ook nog, werd het tijd om de aankoop van de eeuw te doen. Jahaaaa ik heb het over: DE FIETS! Voor 35 euro heb ik een prachtige heuvelproof exemplaar! De fietsenmaker - zonder tanden - was een geniale vent, toen hij doorhad dat ik uit Nederland kom, kon hij maar niet ophouden over 'Alee Lieeu'. 'I'm sorry, what exactly?' 'Alee Lieeu', zegt ie weer. En toen de beste man zijn linkerhand gebald schuin voor ‘m hield en de andere voor z'n lichaam heen en weer bewoog had ik ‘m: ANDRÉ RIEU. Verder vond hij de 'mills' en 'tluuups' ook donders interessant. Nadat ik het afscheid nam van m'n nieuwe makker en op mijn nieuwe aankoop wegreed, och man, ik was zó gelukkig! Ik heb nooit geweten dat ik zo blij kan zijn met een fiéts! Compleet stralend besloot ik niet direct terug te gaan naar de dorm, maar een grote omweg te nemen en ik heb geshined jongens!

En dan. Ja dan. Dan kom ik bij het hoofdstuk van dit verhaal waar ik eigenlijk meteen al over wilde beginnen, omdat het nog vers in mijn geheugen en neus gegrift staat: maar ik kon me bedwingen. Maar hier komt ‘ie, het meest spectaculaire verhaal tot nu toe. Naja, degene met de meest spectaculaire uitkomst tot nu toe. Het begon allemaal afgelopen weekend: het Wondercamp weekend! Een kamp dat wordt georganiseerd voor ruim 250 Erasmusstudenten die dit semester in Hongarije studeren. Een weekend vol met Palinka, spellen, feesten, chillen, feesten en geniet'n van het studentzijn! En dat heb ik gedaan. Vrijdagmiddag kwamen we aan en het was meteen al 1 groot feest. Ik zag m'n oude vrienden uit Budapest weer terug, heb heel veel nieuwe mensen ontmoet en dit alles onder het genot van een heerlijk zonnetje, een biertje en uitzicht op het Balatonmeer. Tot vrijdagavond 23:10 uur. Terwijl u wellicht in Nederland de tv afstelde op Nederland 2 om de film Shocking Blue te kijken of richting Haren vertrok om daar eens goed te feesten, besloot ik dat het tijd werd voor een nieuwe look. Yes, rond die tijd ben ik naast het Balatonmeer op wat rotsen gevallen en heb ik mijn neus gebroken.

Een korte samenvatting van de rest van de avond: ziekenhuis, röntgenfoto's, bevestiging van breuk, geen pijn, wel een heldhaftige nieuwe look. Korte samenvatting van de rest van het weekend: 'OOOOOOOOOH! What happened to you?!'

Ik vind het nog steeds wonderbaarlijk hoe vreselijk lief iedereen was! Het was mijn eigen domme fout om te vallen, maar mensen verzonnen al excuses dat het toch echt niet mijn fout was, maar 'Ah it's such a uneven place here!'. Zaterdagochtend heb ik gelijk maar naar huis gebeld, correctie: naar pa gebeld. Ik dacht, die reageert waarschijnlijk wat meer nuchter dan mam en inderdaad. Een betere reactie kon ik me ook niet wensen: 'Och Eln, ie kunt ‘r niks meer an doan, dr bunt argere ding' in 't leem' en verget nich om gewoon te geniet'n van 't weekend'. En dat heb ik gedaan ook. Ik had de hele zaterdag en zondag een tophumeur van jewelste en heb met alle liefde de zin 'Yesterday evening I fell down, and I broke my nose' herhaald. Op een gegeven moment had ik zelfs een groep van zo'n twintig mensen om me heen verzameld die elkaar met verwonderde gezichten aankeken toen ik mijn standaardzin er weer ingooide. Aan aandacht geen gebrek.

Verder moet ik zeggen dat ik wel ontzettend geluk heb gehad. Mijn tanden zitten nog helemaal op hun plek, ik kan gewoon ademen door mijn neus, hij staat niet scheef, ik heb geen pijn en ik heb alleen twee kleine schaafwonden op m'n neus en voorhoofd. Vandaag ben ik naar de dokter geweest en die heeft me verteld dat er waarschijnlijk geen verdere operatie nodig is en dat ik binnen twee weken weer zo goed als de oude ben.

ZO. Ik denk dat jullie na zo'n 4 A4tjes tekst weer zo goed als bijgepraat zijn! Het is inmiddels alweer 12 uur geweest, dus tijd om zo te gaan slapen. Ik ga de komende twee weken maar wat rustiger aan doen - sporten zit er de eerste week in ieder geval niet in - and in the end, everything will land on his potes!

Heel veel liefs van uw klunzige feestganger,
Ellen